In zijn column voor de Volkskrant, bijlage Sir Edmund van 30 september, schreef Remco Campert twee gedichten van Pierre Kemp over uit de zojuist verschenen bloemlezing Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp.
Dat vond ik, als liefhebber van deze dichter, natuurlijk fijn. Maar de teleurstelling sloeg onmiddellijk toe.
Het eerste gedicht ‘Optimisme om de dood’ komt er nog redelijk vanaf, al verdonkeremaant Campert in de voorlaatste regel twee woorden.
Maar helemaal mis gaat het in ‘Portret van de Maas’.
De oude Pierre Kemp schreef:
Ik sta voor het trage water en beken,
hoe vrouwenleeg ik ben.
De stroom werd een verlaten lijst,
waar niets in daalt meer, niets in rijst.
De Maas glijdt zonder fantasie voorbij.
Er is geen vrouw meer, die nog zwemt voor mij.
Dit is wat Remco Campert ervan maakt:
Ik sta voor het trage water en beken,
De stroom werd een verlaten lijst.
De Maas glijdt zonder fantasie voorbij.
Er is geen vrouw meer, die nog zweet voor mij.
Twee complete regels verduisterd. En het geestige ‘zwemt’ verbasterd tot dat volkomen misplaatste ‘zweet’!
Ook in het van Hans Tentije geciteerde gedichten ging overigens van alles mis.
De redactie moet Remco Campert niet zo laten zwemmen. Het zweet breekt een mens uit.
by 
