De Volkskrant waardeerde de bij Vantilt verschenen bloemlezing Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp en de tentoonstelling De hand van Pierre Kemp in het Bonnefantenmuseum Maastricht met vijf ***** respectievelijk vier **** sterren!
Lees hier wat Arjan Peters schreef over beide Kemphommages schreef in de bijlage Sir Edmund.
by 
Donderdag 21 september, precies vijftig en twee maanden na zijn sterfdag (21 juli 1967) jaar vond in het Bonnefantenmuseum Maastricht een feestelijke bijeenkomst plaats rond Pierre Kemp.
In het museum werd een tentoonstelling geopend van zijn vroege werken op papier: studies, schetsen en tekeningen, voornamelijk uit de jaren 1905-1913: De hand van Pierre Kemp.
Als publicatie bij deze expositie verscheen bij het museum een facsimile-uitgave van Kemps schetsboekje uit 1907, samen met een uitgebreide toelichting , geschreven door Wiel Kusters, die ook optrad als gastconservator van de tentoonstelling. Twee deeltjes in een cassette, te verkrijgen via de webshop van het Bonnefantenmuseum.
Tijdens de opening van de tentoonstelling werd ook gepresenteerd: Het regent in de trompetten. De mooiste gedichten van Pierre Kemp, gekozen door Wiel Kusters en Ingrid Wijk, een uitgave van Vantilt, Nijmegen.
Aan het begin van de presentatie sprak Stijn Huijts, directeur van het Bonnefantenmuseum, over het belang van Kemps teken- en schilderkunstige werk voor de Limburgcollectie van het museum en over de wijze waarop het tonen van dit oeuvre past in het beleid van het museum om zich in haar programmering ook te oriënteren op de ‘verborgen canon’
De burgemeester van Maastricht, die de tentoonstelling officieel opende, maakte in haar toespraak bekend dat het gemeentebestuur had besloten, een gedeelte van het door Pierre Kemp zo beminde Stadspark te herdopen tot: Pierre Kemppark.
Het gaat om het deel van het stadspark, dat nu nog Kempland heet. Die naam was gebaseerd op een gedicht van Pierre Kemp, dat gaat over Kempland op Antarctica (‘Woede over een aardbol zonder Kempland’). De gemeente Maastricht vindt de naam Kempland in onvoldoende mate recht doen aan de betekenis van de persoon Pierre Kemp en zijn rijke artistieke nalatenschap. In overleg met de Stichting Pierre Kemp is besloten het park te herbenoemen tot Pierre Kemppark.
Het Pierre Kemppark is het deel van het stadspark tussen de Sint Pieterskade en de Maasboulevard, rondom de vijver De Vijf Koppen. Binnenkort zal het met naamborden worden gemarkeerd.
Klik hier voor een fotoreportage van de feestelijke opening en presentatie.
Foto’s: Frits Widdershoven, Maastricht / Chapeau Magazine
by 
In opbouw: De hand van Pierre Kemp, expositie van studies, schetsen en tekeningen van de dichter uit de jaren 1906-1913, toen hij nog schilder zou worden.
Te zien vanaf 22 september in het Bonnefantenmuseum Maastricht.
Bij die gelegenheid verschijnt ook een van Kemps schetsboekjes als facsimile, een uitgave van het museum, plus een bloemlezing van zijn mooiste gedichten: Het regent in de trompetten, uitgegeven door Vantilt.
Pierre Kemp leeft, vijftig jaar na zijn dood!
by 
Dit jaar is het 50 jaar geleden dat de dichter Pierre Kemp (1886-1967) is overleden.
Het Bonnefantenmuseum eert hem met een tentoonstelling (22 september 2017 – 7 januari 2018) en er verschijnt een nieuwe bloemlezing van zijn mooiste gedichten Het regent in de trompetten.
Ook de VLAM (Vereniging Literaire Activiteiten Maastricht) wil hem gedenken. Wilt u meer weten over deze Maastrichtse dichter, loop dan mee met Jet van Aalst langs de plekken die met zijn leven verbonden zijn. Zij vertelt over zijn bijzondere en toch heel gewone leven en ze laat zijn sprankelende gedichten leven.
Zondag 24 september 11.00-13.00 uur.
Aanmelden en reserveren bij: info@vlammaastricht.nl
Deelname: 5 euro, inclusief wandelbrochure “Pierre Kemp. Nobel oud kind”.
Startpunt van de wandeling: Centre Céramique, ingang Plein 1992.
by In 1946 vierde Toon Hermans een groot radiosucces met zijn liedje Ik ben Jansen, dat begin 1947 ook door hem op de plaat werd gezet.
Ik ben Jansen is een liedje in de trant van Louis Davids, over een kleine doodgewone man:
Ik draag een omgekeerde jas,
ik rol m’n shag uit een matras,
want ik ben het mannetje zonder kansen.
Ik ben het hoofd van een gezin,
maar er komt geen stuiver in,
want ik ben een doodgewone Jansen.
[…]
Ik ben Jansen,
ik ben een doodgewone man,
daarom heb ik in de wereld niks te zeggen.
Ik ben Jansen,
die het ook niet helpen kan
dat de witte kippen zwarte eitjes leggen.
(enzovoort)
Tijdens het ‘Gala 100 jaar Toon’ in Theater Carré, december 2016, heb ik iets verteld over de geestelijke verwantschap van Toon Hermans met Pierre Kemp. Dat verhaal, van ongeveer een kwartier, had gemakkelijk uitgebreid kunnen worden met andere voorbeelden. Hier komt er nog een.
In het voorjaar van 1961 (volgens het Verzameld werk op 26 april van dat jaar) schreef Pierre Kemp, niet over het kleine en gewone, maar over het grote dat we dikwijls zo gewoon lijken te vinden, hoewel het in feite toch niet zo gewoon en vanzelfsprekend is:
Allround Jansen
Alles is Jansen, alle knop en vrucht,
bergen en dalen, wateren en bomen.
De wind wil met de bloesems dansen.
De zon is Jansen en met hem de lucht
en alles wat mij maar kan overkomen.
Ik ben voor niets beducht,
ook God is Jansen.
Dat is van een welhaast franciscaanse geest, die ook in veel liedjes van Toon terug te vinden is.
Werkend aan een nieuwe bloemlezing uit het werk van Pierre Kemp, die na de zomer gaat verschijnen, kwam ik tussen zijn ongepubliceerde gedichten het handschrift tegen van nóg een Jansen-gedicht, geschreven op 26 april 1960 (op dezelfde dag dus als ‘Allround Jansen’, maar dan een jaar eerder).
Jansen
What is [in] a name?
(Shakespeare)
Al haar leden heten Jansen,
niet haar kop alleen.
Al de delen van haar ganse
gestalte, linker- en rechterbeen.
Als zij loopt, lijkt zij te dansen
en haar ogen schijnen groen
in de zonnelucht te glansen:
‘Jansen heten, Jansen doen!’
Toon Hermans had het kunnen zingen!
by In de omstreden, door I.L. Pfeiffer samengestelde bloemlezing De Nederlandse poëzie van de twintigste en de eenentwintigste eeuw in 1000 en enige gedichten (Amsterdam, Prometheus, 2016) zijn van Pierre Kemp slechts twee gedichten opgenomen: ‘Mevrouw N.N. te zijn’ en ‘De la musique avant toute chose’.
Dat is een scherp contrast met de tien gedichten die Pfeiffers voorganger (als bloemlezer) Gerrit Komrij van de Maastrichtse dichter had geselecteerd: het maximale aantal als blijk van hoge appreciatie.
Over Pfeiffers bloemlezing (door sommigen als Pfff-bloemlezing aangeduid vanwege haar winderigheid) schreef de dichter en criticus Rob Schouten in Trouw een scherpe kritiek. Onder andere merkte hij op:
“De fijnzinnige Limburgse dichter Pierre Kemp staat er in met slechts één versje, dat ene beroemde, over urineren. Objectieve redenen zijn voor dit alles niet aan te wijzen.”
Wat het aantal gedichten van Kemp betreft, vergist Schouten zich hier dus. Dat zijn er immers twee. Dat neemt niet weg dat het bijzonder verhelderend is Schoutens analyse van Pfeiffers gebloemlees, ‘Een afrekening in poëzieland’, te lezen.
Over het reilen en zeilen van een zelfbenoemde autoriteit.
I.L. Pfeiffer
by