Op deze pagina publiceren wij voorbeelden van (meestal) onvoltooid gebleven en dus niet eerder aan de openbaarheid prijsgegeven gedichten van Pierre Kemp.
Tenzij anders vermeld zijn de gedichten geschreven op houthoudende, vergelende kladblokvellen.
De toegevoegde foto’s van het handschrift maken het mogelijk de transcriptie te vergelijken met de originele tekst. Er is daarom afgezien van expliciete verantwoording van eventuele amendaties.
Tenzij anders vermeld zijn de getoonde manuscripten afkomstig uit de collectie van Wiel Kusters.

(1)

Met een vork en een lepel in een vaas
sta ik voor de blauwe lucht te wachten.
Ik heb honger en ik eet een bord vol waas
en anonieme gedachten.
Schrokken kan ik nog methodisch en wel.
Er zijn nog gedachten, maar niet meer zo snel.

22-4-65
als het niet 21 is

(2)

Iedere avond komen drie mannen langs mijn raam.
Zij komen uit het ene kaartenhuis en gaan naar een ander.
Zij blazen uit potloden gedichten.
Hun ogen beginnen te lichten.
Dan geven ze elkaar de hand er
en gaan niet uit elkander in mijn waan.
Wel hoor ik: die dichter hier achter zijn gordijn
heeft al versjes genoeg.
Tot morgenvroeg!

(3, achterzijde van 2)

Een schepper

Nu ik geen schepper ben,
die van water en lucht, vuur en klei
planten en sterren kneedt en er mee jongleert,
toch zou ik gaarne een zon het aanzijn geven
om tussen de berken van een harp te wandelen.
Lijkt dit een eigenaardig handelen,
dit vind ik nodiger dan de rest, althans voor mij,
al houd ik niet van wat zich vermeert.

17-8-60